4/5/13

1η Μάη, Απεργία!


Βγες έξω, σύντροφε! Ρίσκαρε  
Τη δεκάρα, που ούτε δεκάρα πια δεν είναι Τον τόπο για ύπνο που πάνω του πέφτει η βροχή  
Και της δουλιάς τη θέση που αύριο θα χάσεις! Μπρος, στο δρόμο έξω! 
Αγωνίσου! 
Να περιμένεις πια δε γίνεται, είναι αργά πολύ
Βοήθα τον εαυτό σου βοηθώντας μας


Το τραγούδι της Απεργίας,
Μπ. Μπρέχτ





8 ΩΡΕΣ ΔΟΥΛΕΙΑ – 8 ΩΡΕΣ ΑΝΑΠΑΥΣΗ – 8 ΩΡΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ

  Μ’ αυτό το σύνθημα οι εργάτες στο Σικάγο του 1886 εξεγέρθηκαν για να σφαχτούν στο αίμα από την αστυνομία. Και όμως, κέρδισαν! Απέδειξαν ότι οι μαζικοί ταξικοί αγώνες μπορούνε να νικήσουν και την μεγαλύτερη καταπίεση, απέδειξαν πάνω απ΄όλα ότι σε αυτό τον κόσμο τίποτα δεν χαρίζεται-όλα κερδίζονται με αγώνες! Οι εργαζόμενοι με μακρόχρονους αγώνες κατέκτησαν να ζουν σαν άνθρωποι και όχι σαν δούλοι. Τι έγινε και φτάσαμε σήμερα στο σημείο, οι μισοί να ψάχνουμε για δουλειά και οι άλλοι μισοί να δουλεύουμε δωδεκάωρα για μισθούς-φιλοδώρημα;

Βγες έξω, σύντροφε! Ρίσκαρε Τη δεκάρα, που ούτε δεκάρα πια δεν είναιΤον τόπο για ύπνο που πάνω του πέφτει η βροχή Και της δουλιάς τη θέση που αύριο θα χάσεις!Μπρος, στο δρόμο έξω! Αγωνίσου!Να περιμένεις πια δε γίνεται, είναι αργά πολύ!Βοήθα τον εαυτό σου βοηθώντας μας


 Το τραγούδι της Απεργίας, Μπ. Μπρέχτ