…σιγά μη φοβηθώ…

Ήταν στάση ζωής για τον Παύλο, που τήρησε μέχρι την τελευταία στιγμή που βρέθηκε μόνος απέναντι στη Χρυσαυγίτικη συμμορία. Αυτή η στάση ζωής τον οδήγησε στο θάνατο από το οπλισμένο χέρι του συστήματος, τη ναζιστική Χ.Α.

Η προσχεδιασμένη μαχαιριά του φασίστα Γ.Ρουπακιά με θεατές τους αστυνομικούς δεν ήταν ‘’κακιά στιγμή’’ δεν ήταν ‘’οπαδική βία’’. Όσο και να προσπάθησε η αστυνομία και τα τσιράκια των καναλιών να το συγκαλύψουν.  

Ο θάνατος του Παύλου Φύσσα ήταν πολιτική δολοφονία. Εντάσσεται στο σχέδιο της κυβέρνησης  να τρομοκρατήσει την κοινωνία να φρενάρει το λαϊκό κίνημα τη στιγμή που δυναμώνει, για να συνεχίσει την κοινωνική καταστροφή εφαρμόζοντας τις εντολές ΕΕ-ΔΝΤ.

Το παρακράτος της Δεξιάς συγκυβέρνησης επαναφέρει μεθόδους που θυμίζουν τη δολοφονία του Γ. Λαμπράκη.  Οι ναζιστές της ΧΑ είχαν εντολή να σκοτώσουν.  Το προσπάθησαν, χωρίς αποτέλεσμα  με τη δολοφονική επίθεση εναντίον των μελών του ΚΚΕ στο Πέραμα, το πέτυχαν λίγες μέρες αργότερα με την προσχεδιασμένη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου  Φύσσα.

Η Τετάρτη 18 Σεπτέμβρη είναι μια μαύρη μέρα που ξεχείλισε το ποτήρι. Ο εργαζόμενος λαός που στενάζει κάτω από τη βάρβαρη πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ, οι νέοι που τους τσακίζουν κάθε ελπίδα, έχουν λόγο να αγανακτήσουν, να οργιστούν να εξεγερθούν.

Όταν η κυβέρνηση επιλέγει να ενεργοποιήσει το παρακράτος οι εξαθλιωμένοι στις φτωχογειτονιές γεμίζουν θυμό και μίσος ενάντια σε αυτή την πολιτική που τους πετά στο περιθώριο της κοινωνίας. Οι εργάτες που χάνουν τη δουλειά τους , οι άνεργοι που τους λένε ότι ίσως βρουν δουλειά σε δέκα χρόνια , οι μαθητές και οι φοιτητές που βιώνουν την απελπισία στην οικογένεια και την καταστροφή στην παιδεία, δεν έχουν άλλο δρόμο από την εξέγερση.

Η παρουσία των χιλιάδων λαού στη χθεσινή μεγαλειώδη αντιφασιστική διαδήλωση απαντά με τον καλύτερο τρόπο στην κυβέρνηση την αστυνομία και τους καναλάρχες.

Μεγάλο ποτάμι φουσκωμένο η οργή του λαού,  στην πρωτόγνωρη για το Κερατσίνι, ειρηνική λαοθάλασσα, έστειλε το μήνυμα ότι ο εργαζόμενος λαός δεν υποτάσσετε.       Έχει μνήμη και ξέρει πώς να  πολεμά τους φασίστες.  Ξέρει να αντιστέκεται όπως έχει κάνει κάθε φορά που χρειάστηκε στο παρελθόν, από την ΕΑΜική εθνική αντίσταση , και το Πολυτεχνείο ως τους λαϊκούς εργατικούς αγώνες του σήμερα.

Το σχέδιο όμως του Μαύρου Μετώπου της συγκυβέρνησης δεν είχε ολοκληρωθεί. Μετά τις μαχαιριές στην καρδιά του Παύλου έπρεπε να αμαυρώσουν τον αντιφασιστικό αγώνα του λαού και της νεολαίας.  Τα ΜΑΤ ανέλαβαν δράση και χτύπησαν απρόκλητα στο ψαχνό. Δεν ήταν μόνοι τους. Πολλά βίντεο δείχνουν ολοκάθαρα πως ΜΑΤ και Χρυσή Αυγή δουλεύουνε μαζί. Συμμορίες από χρυσαυγίτες πλάι πλάι με τα ΜΑΤ χτυπούσαν  τη διαδήλωση. Σκοπός να διαλύσουν τη διαδήλωση να σπείρουν πανικό και τρόμο στις γειτονιές, που για πρώτη φορά ζούσαν μια τόσο μεγαλειώδη λαϊκή διαμαρτυρία.

Από τύχη δεν θρηνούμε σήμερα και δεύτερο νεκρό. Δεκάδες άνθρωποι, πολλοί συμπολίτες μας βρέθηκαν στα νοσοκομεία με ανοιγμένα κεφάλια από τα ΜΑΤ.  Ένας από αυτούς τυφλώθηκε στο ένα μάτι από ευθεία βολή βομβίδας κρότου λάμψης, όπως καταγγέλλουν οι γιατροί που τον εγχείρησαν. Η  χρήση χημικών μέσα στα στενά, οι δεκάδες προσαγωγές ανθρώπων που απλά βρέθηκαν στο δρόμο τους, οι τυφλές συλλήψεις μέσα σε καφετέριες, η  πολιορκία μιας πολυκατοικίας στην οποία είχαν καταφύγει διαδηλωτές για να γλυτώσουν από τα χημικά, δείχνουν τους πραγματικούς ενόχους για την κατάσταση που ζήσαμε προχθές.

Είναι γνωστό πια το σκηνικό. Το στήνουν κάθε μέρα που ο λαός βγαίνει στους δρόμους. Δημιουργούν εικόνες χάους και δίνουν τροφή στους  γυμνοσάλιαγκες των καναλιών, για να συνεχίσουν να στηρίζουν την αντιλαϊκή κυβέρνηση.

Οι Κερατσινιώτες όμως βλέπουν και καταλαβαίνουν. Απλοί άνθρωποι αυτόπτες μάρτυρες στο φονικό καταθέτουν πως υπήρχαν αστυνομικοί μπροστά στο έγκλημα και το άφησαν να συμβεί πριν επέμβουν, και  την ίδια ώρα ο αστυνομικός εκπρόσωπος στα κανάλια προσπαθεί να τους βγάλει ψεύτες και τρελούς. Η ίδια αστυνομική παρουσία πλάι στη χρυσαυγίτικη συμμορία είχε καταγγελθεί λίγες μέρες πριν στη δολοφονική επίθεση στο Πέραμα.

Γι αυτό οι Κερατσινιώτες δεν παραμυθιάζονται εύκολά. Καταλαβαίνουν πολύ καλά ότι παρόλο το σκηνικό τρόμου και καταστροφών που έστησε η αστυνομία και τα κανάλια, σε καμία περίπτωση δεν κινδύνεψε η περιουσία των συμπολιτών μας.

Τα σπασίματα, από τα νέα παιδιά, δικά σας και δικά μας παιδιά, πνιγμένα από δίκιο, απελπισία και οργή, ζώντας καθημερινά τον αργό θάνατο του μέλλοντός τους, δεν ήταν τυφλά χτυπήματα. Δεν ήταν  τυφλή βία ‘’κακοποιών στοιχείων’’.  Είχαν ταυτότητα.

Στόχο είχαν τις τράπεζες, που στέλνουν στην αυτοκτονία εργάτες και μικρομαγαζάτορες. Που κλέβουν τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων με πλειστηριασμούς. Στόχο είχαν και τους μαυραγορίτες χρυσού που όπως και στην κατοχή, κλέβουν τους κόπους τον ιδρώτα, τις μνήμες, τις ψυχές των φτωχοποιημένων συνανθρώπων μας. Σε τέτοια γεγονότα απαντάμε ξεκάθαρα. Τα σπασίματα από μόνα τους δεν θα γκρεμίσουν τη λαομίσητη χούντα που κυβερνά με δημοκρατική μάσκα. Όμως αυτά τα παιδιά, το μέλλον αυτού του τόπου, έχουν δικαίωμα στην ελπίδα, στο όνειρο.  Εξάλλου η ιστορία μας διδάσκει ότι τις πράξεις των καταπιεσμένων τις προκαλούν οι καταπιεστές.

Κερατσινιώτες,                                                                                                                                                      Νέοι, άνεργοι, εργαζόμενοι, μικρομαγαζάτορες μην μασάτε τα σκουπίδια των καναλιών.                     Ας υψώσουμε το ανάστημά μας στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.                                                                  Ας δημιουργήσουμε στις γειτονιές ένα πλατύ αντιφασιστικό μέτωπο, που θα στείλει ξανά, τους εγκληματίες της Χ.Α. και την ιδεολογία τους,  στους υπονόμους της ιστορίας.

 Ας φωνάξουμε δυνατά:  ΩΣ ΕΔΩ.    Θα σας ανατρέψουμε πριν μας καταστρέψετε ολοσχερώς.       Πριν στείλετε και άλλα γελαστά παιδιά στο χώμα.

·         Το χρωστάμε στον Παύλο.

·         Το Χρωστάμε στο παιδί κάθε άνεργου, φτωχού, μεροκαματιάρη.

·         Το χρωστάμε σε κάθε αγωνιστή που αντιστέκεται στην χούντα της συγκυβέρνησης, των αγορών, των τραπεζών, στο τέρας του φασισμού.

Ας κάνουμε τις φτωχογειτονιές του Κερατσινιού να τσακίσουν το φόβο, να βγουν στους δρόμους , να βροντοφωνάξουν αυτό που ο Παύλος φώναζε με τα τραγούδια του και είχε στάση ζωής.

Όρθιος ανυποχώρητος απέναντι στους δολοφόνους του μέχρι την τελευταία στιγμή φώναζε να ακούσει όλη η κοινωνία.

‘’..σιγά μη φοβηθώ…’’