24/12/14

Θέατρο στη Λέσχη: "Ο Μαρξ στο Σόχο" ,Σάββατο 27/12

 Η αυτοδιαχειριζόμενη θεατρική ομάδα Φάντης Μπαστούνι μας παρουσιάζει την παράσταση "Ο Μαρξ στο Σόχο",ένα δυνατό μονόλογο με το Βασίλη Κυριακού,σε σκηνοθεσία Νίκου Σέργη.

 Το Σάββατο 27/12 στις 21:00,σας περιμένουμε στο στέκι μας,Λεωφ.Δημοκρατίας & Αθ.Μιαούλη 1 στα Ταμπούρια,να παρακολουθήσουμε παρέα το θεατρικό ανέβασμα του έργου του Howard Zinn.

Λίγα λόγια για το έργο,σημείωμα του σκηνοθέτη:
 Ο “Μαρξ στο Σόχο”, μολονότι δεν προέρχεται από την πένα ενός επαγγελματία δραματουργού, αποτελεί ένα από τα πιο εμβληματικά έργα της εποχής μας, τουλάχιστον για όσους πιστεύουν ακόμα ότι το ριζοσπαστικό θέατρο δεν πέθανε.
 Η φανταστική επιστροφή του Μαρξ στην πατρίδα του καπιταλισμού και η εξίσου φανταστική ανάκληση της συνάντησής του με τον Μπακούνιν στο σπίτι του πρώτου, αποτελούν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον αναρχο-μαρξιστή Χ. Ζινν, προκειμένου να ανασυστήσει το ελευθεριακό αίτημα σήμερα. Το έργο είναι μακροσκελές, με διπλού χαρακτήρα ανάπτυξη (προσωπικές αναμνήσεις και επίκαιρη επαναστατική κριτική) κι έτσι επιλέξαμε να περιορίσουμε τη διάρκειά του.
 Ο Μαρξ συνδιαλέγεται με τα πρόσωπα που αγάπησε, καθώς και με αυτούς που τον ανάγκασαν να αποφανθεί: “εγώ δεν είμαι μαρξιστής!”. Συνεπώς, παρουσιάζονται παράλληλα ενδιαφέροντα στοιχεία από τη βιογραφία του και μια χαρτογράφηση των κινημάτων που σημάδεψαν την τύχη του ελευθεριακού κομμουνισμού. Επιλέξαμε μια λιτή σκηνική αναπαράσταση (χωρίς π.χ. οπτικοακουστικά μέσα), προκειμένου να αναδείξουμε τόσο τον θεατρικό λόγο όσο και την υποκριτική ως όπλο της κριτικής.
 Ο αυτοσχεδιασμός επάνω στην επικαιρότητα είναι περιορισμένος, καθώς το ίδιο το κείμενο είναι πλούσιο σε ιδέες προς αξιοποίηση. Καθαρά θεωρητικά, δόθηκε έμφαση στα Χειρόγραφα 1844 του Μαρξ, εφόσον αποτελούν το πιο σημαντικό ίσως έργο για την ιστορική εξέλιξη του μαρξισμού. Ο Μαρξ δεν εμφανίζεται σκηνικά ως “φάντασμα”, αλλά στον φυσικό του χώρο, ενώπιον των μαζών. Τέλος, σκηνοθετικά ο μονόλογος κορυφώνεται ακριβώς στα σημεία όπου ο πολιτικός λόγος αναδύεται μέσα από τον θεατρικό, δηλαδή το περιεχόμενο ορίζει τελικά τη μορφή του έργου.

12/12/14

Η Κυριακάτικη αργία με αγώνες κατακτήθηκε και με αγώνες θα την κρατήσουμε

Εδώ και μερικούς μήνες, επιχειρείται από το κράτος και τους εργοδότες να εφαρμοστεί το μέτρο της «Κυριακάτικης εργασίας».
Ξεκίνησε πιλοτικά στο χώρο του εμπορίου- με προφανή στόχο να επεκταθεί και σε άλλους κλάδους και σταδιακά σε ολοκληρωτική κατάργηση του δικαιώματος στην αργία.



Αρχικά 7 Κυριακές, μετά ΟΛΕΣ, αρχικά σε 10 περιοχές, μετά ΠΑΝΤΟΥ, αρχικά τα μαγαζιά,  μετά ΟΛΟΙ…

Ήδη, πολλές επιχειρήσεις δεν  δίνουν τα αυτονόητα για την Κυριακάτικη εργασία (1 ρεπό και 75% προσαύξηση). Και δε μένουν εκεί: Για να εξασφαλίσουν φτηνότερη εργασία αλλά και για να αποσυμπιέσουν τη δυσαρέσκεια των εργαζομένων, επιβάλλουν περαιτέρω την ελαστική εργασία: αλυσίδες καταστημάτων καλούν εργαζόμενους που απασχολούν σε άλλες περιοχές, ως «εθελοντές» στο κέντρο της Αθήνας, παρουσιάζοντας την κυριακάτικη εργασία σαν προνόμιο!!!
Άλλοι, πάλι, προσλαμβάνουν 4ωρους «ενοικιαζόμενους» εργαζόμενους μόνο για την Κυριακή, πληρώνοντάς τους με ψίχουλα . . .
Ένα  από τα επιχειρήματα  της Κυβέρνησης  και  εργοδοσίας  ήταν  ότι με  ανοικτά  τα καταστήματα  τις  Κυριακές  θα  μειωθεί  ή  ανεργία , μέσα  σε  λίγους  μήνες φάνηκε  ότι ούτε  η  ανεργία  μειώθηκε , παραμένει  επίσημα  στο  27 % , ούτε  νέες προσλήψεις  έγινε αλλά  αντίθετα  χειροτέρεψε  η  θέση  των    εργαζομένων στο  εμπόριο , ήδη  οι  7 Κυριακές  εύκολα  έγιναν  8 ! Δυσδιάκριτο  είναι  πια το να  είσαι  4 ωρος εργαζόμενος  ή άνεργος .
Εδώ και 1 χρόνο, εργαζόμενοι στον κλάδο του εμπορίου, αγωνίζονται και υπερασπίζονται έμπρακτα το δικαίωμα στον ελεύθερο χρόνο. Οργανώνονται ενημερωτικές παρεμβάσεις, απεργιακές περιφρουρήσεις και αποκλεισμοί καταστημάτων στο κέντρο της Αθήνας και σε διάφορες γειτονιές. 
Η απόφαση του ΣΤΕ που αναστέλλει προσωρινά το άνοιγμα των καταστημάτων του κέντρου 52 Κυριακές είναι αποτέλεσμα και αυτής της δράσης.
Ας πάψουμε όμως κι εμείς να σκεφτόμαστε σαν καταναλωτές κι ας σκεφτούμε ως εργαζόμενοι, ως απολυμένοι, ως άνεργοι. Καμιά ανάπτυξη δεν μας περιμένει όσο δεχόμαστε να δουλεύουμε περισσότερες ώρες για λιγότερα λεφτά. Κανένα όφελος δεν έχουμε από την επέκταση του εργάσιμου χρόνου που αυξάνει την εκμετάλλευση της απλήρωτης εργασίας και μας αφαιρεί δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αγώνες και αίμα. 
Κανένας  μόνος  πια , συλλογικά  παλεύουμε  για  μόνιμη  και  σταθερή δουλεία για όλους με  πλήρη  ασφαλιστικά  δικαιώματα μέσα  από Συλλογικές Συμβάσεις  Εργασίας , κατάργηση  όλων  των μορφών ελαστικής απασχόλησης , επίδομα  ανεργίας για  όλους τους  ανέργους  με  ιατροφαρμακευτική κάλυψη και  δωρεάν  δημόσιες  και  δημοτικές παροχές .
Ας μη ψωνίσουμε τίποτα ούτε αυτή ούτε καμία Κυριακή, ας μη γίνουμε συνένοχοι στη κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας.


3/12/14

Αλληλεγγύη στους κρατούμενους απεργούς πείνας

Μέρα με τη μέρα, όσο χειροτερεύει η κατάσταση της υγείας του Νίκου Ρωμανού, τόσο φαίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο ότι ζούμε σε μια χώρα όπου ακόμη και η δικαιοσύνη αποτελεί προνόμιο των λίγων. Όταν, η κυβέρνηση ψηφίζει νόμους αντισυνταγματικούς, η αστυνομία αλωνίζει χωρίς έλεγχο χτυπώντας διαδηλωτές και σκοτώνοντας εφήβους, η Χρυσή Αυγή σφάζει κόσμο αργά τη νύχτα και βουλευτές και επιχειρηματίες που είναι μπλεγμένοι σε οικονομικά σκάνδαλα κυκλοφορούν ελεύθεροι, είναι πλέον ορατό ότι η δημοκρατία, ακόμη και όπως την παρουσιάζουν ο Σαμαράς και Βενιζέλος, δεν υπάρχει. 
Ακόμη, όμως, και σε αυτή την περίοδο είναι σοκαριστικό να βλέπουμε την αναλγησία της κυβέρνησης και της δικαιοσύνης μπροστά σε ανθρώπους που διεκδικούν το αυτονόητο δικαίωμα στη μόρφωση βάζοντας σε κίνδυνο την ίδια τους τη ζωή. Ο Νίκος Ρωμανός και Ηρακλής Κωστάρης αγωνίζονται για να τους παρασχεθούν, οι προβλεπόμενες για όλους τους κρατούμενους,  εκπαιδευτικές άδειες. Και οι δύο έχουν όλες τις νόμιμες προϋποθέσεις και συγκεκριμένα ο Η.Κωστάρης έπαιρνε επί δυόμιση χρόνια, χωρίς ποτέ να παραβιάσει τους όρους, ενώ αυτές διακόπηκαν αυθαίρετα και χωρίς  αιτιολογία.
Η διακριτική μεταχείρηση της κυβέρνησης  Σαμαρά-Βενιζέλου είναι ένα μήνυμα προς όλη την κοινωνία: Όσοι αγωνίζονται και πάνε κόντρα στα σχέδια μας θα του τσακίσουμε με κάθε τρόπο! Όσοι διαμαρτύρονται, όσοι διαδηλώνουν, απεργούν και εξεγείρονται θα τιμωρηθούν καταπατώντας κάθε έννοια νομιμότητας. Ο νόμος για την κυβέρνηση είναι ένα εργαλείο που το χρησιμοποιεί όπως και όποτε θέλει χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα.  
Ο εκβιασμός της κυβέρνησης δεν πρέπει να περάσει! Από τους φοιτητές, τους μαθητές και τη νεολαία μέχρι τους γιατρούς, τους εκπαιδευτικούς και όλη την κοινωνία πρέπει να σταλεί ένα ηχηρό μήνυμα ανυπακοής. Δε φοβόμαστε ούτε την κυβέρνηση, ούτε την αστυνομία και τη Χρυσή Αυγή, ούτε τις τράπεζες , την Ε.Ε. και την Τρόικα. Σε μια κοινωνία που βυθίζεται ολένα και περισσότερο στο σκοτάδι και κυριαρχούν λογικές μαύρων στιγμών της ιστορίας, ο αγώνας των απεργών πείνας αποτελεί ένα ακόμη παράδειγμα αντίστασης. 
Η Εργατική Λέσχη Κερατσινίου – Δραπετσώνας  συμπαραστέκεται στους απεργούς πείνας και τις οικογένειές τους και στηρίζει τα δίκαια αιτήματά τους.
Καταδικάζουμε την παράνομη,  αυταρχική και εκδικητική στάση της κυβέρνησης, που επιλέγει να παίζει πολιτικά παιχνίδια πάνω στην ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια. Η κυβέρνηση Σαμαρά και υπουργός δικαιοσύνης φέρουν την απόλυτη ευθύνη για την ζωή του Νίκου Ρωμανού και των υπολοίπων απεργών πείνας. Καταδικάζουμε τις φυλακές τύπου Γ και τις ειδικές συνθηκες εγκλεισμού που δρομολογούνται από την κυβέρνηση, οι οποίες παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα των κρατουμένων.
Απαιτούμε το σεβασμό των δημοκρατικών δικαιωμάτων μέσα και έξω από τις  φυλακές. Ο λαός δεν θέλει άλλα θύματα.

Προβολή ταινίας 12/12:"Το Μικρό Ψάρι" του Γιάννη Οικονομίδη

 Ξεκινάμε ακόμα έναν κύκλο προβολών στην Εργατική Λέσχη!Αυτή την Παρασκευή προβάλουμε "Το Μικρό Ψάρι",την-κατά κοινή ομολογία-καλύτερη ταινία του Γιάννη Οικονομίδη.
 Σας περιμένουμε λοιπόν στο χώρο της Λέσχης,την Παρασκευή 12/12 στις 21:00!
 
Το trailer της ταινίας εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=TXSQ6Y_WVvw

Λίγα λόγια για την ταινία:


 Ο Στράτος τη νύχτα εργάζεται σε βιοτεχνία αρτοποιίας, ενώ την ημέρα εκτελεί συμβόλαια θανάτου. Μαζεύει χρήματα για την απόδραση του Λεωνίδα, του ανθρώπου που τον έσωσε, όσο ο ίδιος ήταν στη φυλακή. Του χρωστάει τη ζωή του και ο Στράτος δεν θέλει να αφήνει ανοιχτούς λογαριασμούς. Στην πορεία, όμως, ο Στράτος συνειδητοποιεί ότι έχει περισσότερες οφειλές από όσες νόμιζε. Καταστρώνει ένα νέο, λεπτομερές σχέδιο, μια ακόμα αποστολή. 
 Στο Μικρό Ψάρι, ένας επαγγελματίας δολοφόνος αποφασίζει να κλείσει ανοιχτούς λογαριασμούς σε μια σκοτεινή, ατμοσφαιρική περιπέτεια, με πρωταγωνιστή τον Βαγγέλη Μουρίκη, σε σκηνοθεσία του Γιάννη Οικονομίδη. Η ταινία του Οικονομίδη είναι χαρακτηριστική του σκηνοθέτη, με στοιχεία λίγο-πολύ από όλες τις προηγούμενες ταινίες του, και με τον Στράτο να είναι μια πολύπλευρη καρικατούρα ανθρώπου, καθώς είναι μεν πρώην κρατούμενος σε φυλακές, μετά από έγκλημα πάθους, είναι εν ενεργεία δολοφόνος, αλλά από την άλλη είναι ένας άνθρωπος λιγομίλητος, μετριοπαθής, συμπονετικός και με έντονη μελαγχολία. Το Ψάρι είναι σίγουρα η καλύτερη ταινία του Οικονομίδη μέχρι την επόμενη. 
 Κάποιοι,που δεν τους αρέσει το στυλ του σκηνοθέτη με την παρουσίαση του υποκόσμου, ίσως να ενοχληθούν με την ταινία ή ίσως να γελάσουν,καθώς το Μικρό Ψάρι συναγωνίζεται σε βωμολοχία τον Λύκο της Wall Street. Όμως ακόμη και σε αυτούς, το Μικρό Ψάρι έχει να δώσει πολλά ηθικά ερωτήματα, ένα μεγάλο δραματικό ήρωα, τον Στράτο, και μία πολύ δυνατή ερμηνεία: αυτή του  Βαγγέλη Μουρίκη